مجموعه آثار نادر ابراهیمی

براعت استهلال، صنعتی‌ست ادبی، و آن آغازکردن سخنی‌ست به طرزی که کاملاً مناسب با مقصود باشد و خوش افتد.
یا براعت استهلال، آن است که مصنف یا شاعر، در ابتدای خطبه‌ی کتاب یا مطلع قصیده، الفاظی چند ایراد کند که خواننده به محض خواندن آن، از مقصد و مراد نویسنده و گوینده آگاه شود. براعت استهلال – که ما، در این کتاب، آن را استهلال می گوییم و یا به فارسی متداول، «خوش‌آغازی » می‌‌نامیم- در گذشته‌ی ادب فارسی، غالباً در باب شعر و نظم به کار رفته‌است چنانکه اگر شاعری، قصیده، قطعه، یا غزلی می‌سرود و در محضر جمعی می‌خواند ( یا واگذار می کرد که خوش صدایی آن را بخواند) و مخاطبان،‌در همان ابتدای شعر، به وجد می‌آمدند و به تایید و تحسین می‌پرداختند، و به زبان امروزی «با مفهوم شعر، ارتباط برقرار می‌کرند»، نشانه‌ی براعت استهلال بود و قبول افتادن حرکت آغازین اثر.